بازار فارکس (معامله ارزها) بزرگ‌ترین بازار مالی جهان است و تریدران بسته به شرایط خود و بازار، از استراتژی‌های متفاوتی استفاده می‌کنند. با توجه به اهمیت مدیریت ریسک، انتخاب استراتژی مناسب و استفاده از ابزارهای تحلیل تکنیکال و بنیادی برای کاهش خطر زیان ضروری است. در ادامه مهم‌ترین استراتژی‌های کاربردی در فارکس برای تریدران مبتدی و متوسط توضیح خواهیم داد. با ما همراه شوید

استراتژی‌های تریدینگ روزانه (Day Trading)

تریدران روزانه موقعیت‌های خود را در همان روز باز و بسته می‌کنند و از نوسانات کوتاه‌مدت قیمت استفاده می‌کنند. از جمله استراتژی‌های رایج روزانه می‌توان به موارد زیر اشاره کرد:

معاملات روندی (Trend Trading): ابتدا روند کلی جفت ارز را در تایم‌فریم بلندتر مشخص می‌کنند و بعد در تایم‌فریم‌های کوتاه‌تر در جهت روند اصلی معامله می‌کنند. ابزارهایی مانند میانگین متحرک یا MACD برای تأیید روند و تعیین نقاط ورود استفاده می‌شوند.
معاملات رنج (Range Trading): هنگامی که قیمت بین سطوح حمایت و مقاومت نوسان می‌کند، تریدر می‌تواند در نزدیکی حمایت «خرید» و در نزدیکی مقاومت «فروش» بفروشد، در این روش معمولا از خطوط حمایت و مقاومت، باندهای بولینگر یا اندیکاتور RSI استفاده می‌شود تا محدوده‌های احتمالی نوسان قیمت را شناسایی کنند.
معاملات شکست (Breakout Trading): در این استراتژی محدوده‌ای از قیمت که جفت ارز طی مدت کوتاهی (مثلا ساعاتی از روز) تشکیل داده مشخص می‌شود و بعد از آن وارد معامله در جهت شکست (بالا یا پایین) محدوده می‌شوند. هدف، سوار شدن بر موج‌های بزرگ قیمت پس از تثبیت طولانی در یک محدوده است. در این روش معمولا استاپ لاس کمی در داخل محدوده (مثلا زیر حمایت) و تارگت مشابه طول محدوده تعیین می‌شود
معاملات بر اساس اخبار (News Trading): تریدر قبل از انتشار اخبار اقتصادی مهم (مثل گزارش‌های اشتغال، نرخ بهره یا رویدادهای سیاسی) با استفاده از ماشین حساب اقتصادی و تقویم اقتصادی برنامه‌ریزی می‌کند. پس از انتشار خبر، در جهت انتظار بازار وارد معامله می‌شود. این روش به درک سریع از بازار نیاز دارد، زیرا نوسانات پس از اخبار می‌تواند بسیار زیاد باشد. نکته مهم این است که معمولا تریدران خبری حجم معاملات بالایی دارند و ریسک معاملاتی خود را به دقت مدیریت می‌کنند.

برای موفقیت در معاملات روزانه، استفاده از تایم‌فریم‌های یک‌دقیقه تا پانزده‌دقیقه، اندیکاتورهای روند (مثلاً EMA) و اسیلاتورها (مثلاً RSI یا استوکاستیک) بسیار مهم است. همچنین بررسی تقویم اقتصادی و اخبار مهم قبل از شروع روز معاملاتی کمک می‌کند تا نوسانات پیش‌بینی نشده کاهش یابد. همچنین استفاده از چندین تایم‌فریم همزمان (آنالیز چند‌تایم‌فریم) به تریدر روزانه کمک می‌کند تا روند بلند ‌مدت را تشخیص داده و در تایم ‌فریم پایین‌تر وارد معامله شود. به‌طور کلی، ایجاد استراتژی «معاملات روزانه» بر اساس تحلیل تکنیکال و الگوهای قیمتی رخ می‌دهد.

استراتژی‌های تریدینگ بلندمدت (Long-Term)

تریدران بلندمدت معمولاً تریدهای خود را برای روزها تا ماه‌ها (و گاه سال‌ها) نگه می‌دارند و از روندهای کلان بازار سود می‌برند. دو استراتژی اصلی میان‌مدت و بلندمدت به شرح زیر هستند:

سوئینگ تریدینگ (Swing Trading): این استراتژی شامل استفاده از نوسانات کوتاه تا میان‌مدت قیمت است. تریدران سوئینگ معمولاً از تحلیل تکنیکال و الگوهای نموداری مانند خطوط روند، مثلث و سر و شانه استفاده می‌کنند تا نقاط ورود و خروج را مشخص کنند. آن‌ها ممکن است موقعیت خود را برای چند روز تا چند هفته نگه دارند و از حرکات بزرگ‌تر قیمت سود ببرند. این روش ریسک کمتری نسبت به معاملات روزانه دارد اما در مقابل به نوسانات بزرگ حساس است. ابزارهای پرکاربرد برای سوئینگ تریدینگ شامل میانگین متحرک بلندمدت (مثلاً میانگین ۵۰ یا ۲۰۰ روزه)، اندیکاتور MACD و استوکاستیک می‌شود.
پوزیشن تریدینگ (Position Trading): تریدران پوزیشن دید بسیار بلندمدت‌تری دارند (چند هفته تا چند ماه یا سال) و بیشتر بر اساس تحلیل فاندامنتال کلان حرکت می‌کنند. آن‌ها عواملی مانند گزارش‌های اقتصادی کلیدی، تصمیمات بانک‌های مرکزی، نرخ‌های بهره و وضعیت اقتصادهای بزرگ را بررسی می‌کنند. سپس در جهتی که انتظار دارند روند طولانی‌مدت ادامه یابد، وارد معامله می‌شوند. تریدران پوزیشن اغلب از نمودارهای هفتگی و ماهانه استفاده می‌کنند و ممکن است اندیکاتورهای بلندمدت مانند اندیکاتور قدرت روند (ADX)، باندهای بولینگر ماهانه و… استفاده کنند تا روند اصلی را تأیید کنند. این مدل معاملات نیازمند صبر و مدیریت ریسک بالا است، زیرا نوسانات روزانه معمولاً در مقابل روند کلان بی‌اهمیت است. به عنوان مثال، اگر یک تحلیل بلند مدت، متوجه شود که اقتصاد آمریکا به رشد ادامه می‌دهد و نرخ بهره بالاتر می‌رود، یک تریدر پوزیشن ممکن است برای ماه‌ها در جفت ارز USD/JPY پوزیشن لانگ (خرید دلار) بگیرد تا از مسیر صعودی بهره‌مند شود.

تریدرهای بلندمدت معمولاً از تحلیل بنیادی برای استراتژی های خود استفاده می‌کنند. برای مثال آن‌ها اخبار مرتبط با نرخ بهره و سیاست‌های اقتصادی را دنبال می‌کنند و سپس طبق آن سرمایه‌گذاری می‌کنند.

استراتژی‌های اسکلپینگ (Scalping)

اسکلپینگ یکی از انواع خاص معاملات کوتاه‌مدت است که در آن تریدرها به دنبال کسب سود اندک از چندین نوسان جزئی در طول یک روز است. اسکالپرها ممکن است ده‌ها یا صدها معامله کوچک در یک روز معاملاتی انجام دهند و هر معامله تنها به مقداری سود (مثلاً چند پیپ) ختم شود. برای موفقیت در اسکلپینگ، نکات زیر مهم هستند:

سرعت اجرا و نقدشوندگی بازار: اسکلپینگ نیازمند استفاده از نمادهای معاملاتی با حجم بالا (مانند EUR/USD یا GBP/JPY) و بروکرهایی با اسپرد کم و اجرای سریع است.اکثر تریدران اسکلپینگ از نمودارهای یک دقیقه تا در زمان کوتاه به سرعت ورود و خروج کنند.

ابزارها و اندیکاتورها: معمولاً اسکالپرها از اندیکاتورهای مومنتوم و حجم مانند RSI کوتاه‌مدت، Stochastic یا OBV در تایم‌فریم‌های بسیار پایین استفاده می‌کنند تا زمان مناسب ورود را پیدا کنند. برخی استراتژی‌های اسکلپینگ از اندیکاتور میانگین متحرک (MA) نیز استفاده می کنند
مدیریت ریسک قوی: هر معامله اسکلپر سود کمی در هر معامله می‌گیرد، بنابراین ضریب موفقیت بالا و مدیریت دقیق ضرر اهمیت دارد. معمولاً برای هر معامله سطح حد ضرر بسیار نزدیک به قیمت ورود تعیین می‌شود. چون حجم معاملات زیاد است، در مجموع با سودهای کوچک به تعداد بالا می‌توان سود قابل توجهی کسب کرد، البته به شرط اینکه چند ضرر بزرگ اتفاق نیفتد.

مطلب پیشنهادی: آموزش تریدینگ از صفر تا حرفه‌ای

مدیریت سرمایه و ریسک (Risk Management)

یکی از مهم‌ترین اصول در هر استراتژی معاملاتی، مدیریت صحیح ریسک و سرمایه است. بدون رعایت قواعد مدیریت ریسک، حتی بهترین استراتژی‌ها نیز می‌توانند شکست بخورند. برای مدیریت صحیح ریسک به نکات زیر دقت کنید:

تعریف درصد ریسک ثابت: تریدر باید برای هر ترید تنها درصد کوچکی از سرمایه کل را در خطر قرار دهد. قاعده‌ای معروف این است که حداکثر ۱–۲٪ از حساب در هر معامله ریسک شود. برای مثال، اگر سرمایه ۱۰,۰۰۰ دلار باشد، در هر معامله بیش از ۲۰۰ دلار ریسک نشود. این کنترل سرمایه کمک می‌کند که حتی در صورت که تعداد زیادی از معاملات با ضرر بسته شود، ضرر معامله گر بالا نرود.
حد ضرر و تارگت (Stop-Loss & Take-Profit): همیشه برای هر معامله حد ضرر مشخص کنید تا در صورت اشتباه بودن تحلیل شما، ضرر محدود شود. حد ضرر باید بر اساس تحلیل تکنیکال (مثلاً کمی پایین‌تر از حمایت) یا درصدی از فاصله قیمتی انتخاب شود. علاوه بر این، برای جلوگیری از طمع، می‌توان از حد سود استفاده کرده و به محض رسیدن به آن از بازار خارج شوید.
نسبت ریسک به ریوارد (Risk/Reward Ratio): همیشه قبل از ورود به معامله، نسبت حد ضرر به حد سود را بررسی کنید. تریدران موفق معمولاً حداقل ۱:۲ یا بالاتر را در نظر می‌گیرند؛ یعنی انتظار دارند به ازای هر دلاری که ریسک می‌کنند، دو دلار سود کنند. این کار باعث می‌شود که با بردهای کمتر نیز همچنان بتوانند سودده باشند. از طرفی، اهمیت ندادن به نسبت ریسک/سود، منجر به بهم خوردن مدیریت ریسک شما خواهد شد.
تنوع و هم‌بستگی جفت‌ارزها: برای کاهش ریسک کلی پورتفوی، بهتر است به جای تمرکز روی یک جفت ارز، از چند جفت‌ارز غیروابسته استفاده کنید. به عنوان مثال، اگر روی EUR/USD معامله می‌کنید، همزمان روی USD/JPY پوزیشن خرید داشته باشید تا تغییرات دلار را پوشش دهید.
کنترل احساسات و پایبندی به پلن معاملاتی: مدیریت ریسک تنها شامل اعداد و فرمول نیست؛ حفظ انضباط روحی نیز مهم است.

در مجموع، رمز موفقیت در فارکس توجه به مدیریت ریسک و سرمایه است. در غیر این صورت معاملات بیشتر شبیه شرط بندی خواهد شد .

استراتژی‌های پرایس اکشن

پرایس اکشن به معنی تحلیل حرکات قیمتی خالص (بدون اندیکاتورهای سنگین) است. تریدران پرایس اکشن با الگوهای کندل‌استیک، سطوح حمایت/مقاومت و خطوط روند، تصمیمات خود معاملات را انجام میدهند. برخی از استراتژی‌های مهم پرایس اکشن بر پایه زیر هستند:

الگوهای شمعی: مانند پین‌بار (Pin Bar)، انگلفینگ (Engulfing)، سه کلاغ سیاه (Three Black Crows) و سه سرباز سفید (Three White Soldiers). این الگوها نشان‌دهنده تغییرات احتمالی رفتار در بازار هستند. برای مثال، در تصویر زیر الگوی «سه کلاغ سیاه» در نمودار EUR/USD دیده می‌شود که سه کندل نزولی متوالی را نشان می‌دهد، دلیلی بر تغییر روند به نزولی محسوب می‌شود. تریدر پرایس اکشن پس از تشکیل چنین الگوهایی و شکست خطوط حمایت/مقاومت، وارد پوزیشن می‌شود. این روش سریع و ساده است و نیازی به اندیکاتورهای پیچیده ندارد، اما نیاز به تمرین زیاد برای شناسایی الگوها دارد.

در تحلیل پرایس اکشن، تمرکز بر خود قیمت است: الگوهای کلاسیک کندل و پرایس اکشن مثل سقف دوقلو، کانال، سر و شانه و غیره، سیگنال‌های برگشت یا ادامه روند را مشخص می‌کنند. تریدر باید بتواند با نگاه به چارت ساده، نقاط کلیدی را شناسایی کند. مثلاً اگر در یک سطح مقاومت قدرتمند تشکیل الگوی هارامی نزولی رخ دهد، احتمال ریزش بالاست. این روش به معامله گران تازه کار توصیه نمی‌شود.

ترکیب با اندیکاتورهای سبک: گرچه استراتژی پرایس اکشن به خودی خود بدون اندیکاتور کار می‌کند، اما می‌توان از اندیکاتورهای تاخیری برای تایید سیگنال آنها نیز استفاده کرد. برای مثال، یک تریدر ممکن است بعد از مشاهده شکست حمایت، با اندیکاتور MACD یا RSI بازگشت روند را تأیید کند. به این ترتیب خیال خود را از صحت تحلیل راحت می‌کند.

جمع بندی

به طور کلی روش های معاملاتی بسیار متنوع و فراوانی در بازار فارکس وجود دارد. استراتژی ها عموما براساس نیاز کاربر، میزان دانش و همچنین سرمایه ای که دارد شخصی سازی می‌شوند. همیشه سعی کنید یک استراتژی معاملاتی را برای چندین ماه زیر نظر داشته باشید، ان را به خوبی تست کنید و از عجله در بکاربردن روش های معاملاتی بپرهیزید. هر استراتژی عموما در سشن معاملاتی خاصی روی نماد معاملاتی مشخصی جواب میدهد و همیشه استراتژی ها باید به روز شوند. در نهایت بهترین استراتژی ها بدون داشتن مدیریت مالی صحیح شکست می‌خورند، بنابراین در کنار استراتژی خود یک پلن مدیریت سرمایه نیز داشته باشید.